El 3 de noviembre de 1903 nace Jean Bartçabal
Fuente: Enciclopedia Auñamendi
| |
 |
| Jean Bartçabal. |
Personalidad suletina nacida el 3 de noviembre de 1903 en la casa “Haspia”
de Sunharette. Hijo de excelente bailarín, participo con 16 años
en la primera Maskarada organizada tras la Gran Guerra (Tardets, 1919), cuando
gran parte del espíritu de la danza y de la animación suletina
se estaba perdiendo. Siendo pastor-ganadero, llegó a formar parte de
un grupo invitado a bailar ante la familia real británica. En 1923 hace
su servicio militar en Burdeos y participa en la guerra de Marruecos.
Radicado en Burdeos en los años 30, fue el alma de la animación
de los grupos de vascos tales como el “Orok-bat” suletino creado
en 1935. Durante la II Guerra mundial fue hecho prisionero el 14 de enero
de 1941 y recluido en Silesia hasta 1945. Fue uno de los más jóvenes
fundadores del Eskualzaleen Biltzarra de Burdeos en 1947, encargado de la
sección de danza “Batzarra” con el que trabaja durante
años.
Fallece el 17 de diciembre de 1990 en Burdeos, siendo enterrado en su aldea
natal.
Michel Duvert, Bernard Decha y Claude Labat publican en 1998 Jean Baratçabat
raconte... La vie dans un village basque de Soule au debut du 20e siècle,
(Lauburu), compendio de historia menuda y costumbres de casi un siglo rehecho
a través de los recuerdos de este suletino.
1906ko azaroaren 7an Juan Venancio Arakistain zendu zen Tolosan
Iturria: Lur Hiztegi Entziklopedikoa
| |
 |
Juan Venancio Arakistain. |
Euskal idazlea (Deba, 1828 - Tolosa, 1906). Euskal tradizio, ipuin eta elezahar
biltzailea. Zuzenbidea ikasi ondoren, kazetaritzan ihardun zuen luzaroan eta
Azpeitia nahiz Tolosako jabetza-erregistratzailea izan zen. 38 urte zituela
(1866),
Tradiciones Vasco-Cántabras izeneko euskal ipuin-bilduma
eman zuen argitara erdaraz. 1886an
Lelo Kantzoa (Leloren Kantua) eman
zuen euskaraz Euskalerria aldizkarian. Erdaraz idatzi zituen obra erromantikoek
guztiz harrera ona izan zuten bere garaian.
Patrizio Antonio Orkaiztegi idazlea 1924ko azaroaren 7an hil zen
Iturria: Lur Hiztegi Entziklopedikoa
 |
|
| Patrizio Antonio Orkaiztegi. |
Gipuzkoar idazle eta argitaratzailea (Andoain, 1840 - Tolosa,
1924). Arantzazuko, Gasteizko eta Iruñeko apaizgaitegietan ikasi ondoren
apaiz egin zen 1865ean. Sorabillako eta Altzoko erretore izan zen, harik eta
karlistada bukatu zen arte. Santa Kruz apaizaren adiskide zela eta, Frantziara
jo behar izan zuen, erbestera. Handik itzulita, Elgoibarren egon zen apaiz
(1876), eta, ondoren Arrasateko (1878) eta, azkenik, Tolosako artzipreste
izendatu zuten 1880. urtean.
Euskal-Erria, Euskal Esnalea, Euskalzale,
Gipuzkoarra eta
Ibaizabal agerkarietan eman zituen argitara
olerkiak eta bestelako lan aipagarrienak. Obra nagusiak:
Jesus eta Mariaren
billerakoentzat itz neurtubac (1881), Toribio Iriondorekin batera eginiko
olerkiak;
Txardin berriak (1899),
Sardin saltzaileak (1922),
eta Euskal Dantzak (1922), antzerkilanak. Garbizalea zen, eta haren pentsamendua
ezagutzeko ezinbestekoa da
Observaciones para hablar y escribir tolerablemente
en nuestro idioma euskera (1906) obra. Argitaratzaile lana ere egin zuenez,
F. I. Lardizabalen
Testamentu Zarreco eta Berrico Condaira eta S.
Mendibururen
Otoitz gaiak obrak argitaratu zituen.
