Julio Galarta hil da. Arrasateko pintorea apirilaren 25ean joan zaigu, 94 urterekin. Eta euskal pinturak azken urteotako bere ordezkaririk adierazkorrenetakoa galtzen du. Ez dira debaldeko hitzak, inondik ere. Julioren ibilbidea jarraitu duenak jakin badaki zein nolako maila izan duen Galartaren arteak eta zein nolako ekarpena burutu duen arrasatearrak euskal mundu artistikoan, muga guztien gainetik.
Galartaren gaineko laudorioak ordu honetan egitea tokiz kanpoko ariketa iruditzen zait. Azken orduko keinu guztiak soberan daude. Orain egin behar duguna, berriz, geure baitan biltzea da, betiko itzali zaigun artistari buruzko hausnarketa txiki batean. Julio Galarta gizon erraldoia izan da, mugarik gabea, eta aukera paregabea dugu une hauetan, hark bizitza luzean eman duenaz jabe gaitezen.
Ostiral sainduan amaitu nuen Galartaren inguruko idazkiño bat, Arrasateko lagun talde batek datorren ekainean eratu nahi dion omenezko ekitaldiko katalogoa izango denaren osagarri gisa. Harekiko nire sentimenduak, beraz, pil-pilean daude eta nahiago dut bihotzak eskatzen didana orain ez azaltzea. Isilpeko gogo-zubitik helduko naiz orain Juliorengana, eta segituko dut hitz egiten berarekin, azken lau hamarkadatan egin dugun bezalaxe, soseguz, zalapartarik gabe.
Bideo batzuk, berarekin egin ditudanak, erreportaje luzeago baterako grabatuak:
Julio Galarta. Garagartza (Arrasate)
Josemari Velez de Mendizabal
Iturria: http://txemax.blogspot.com
La opiniĆ³n de los lectores: